Het centrum van Amsterdam
Wat zijn leylijnen eigenlijk? In sommige teksten kom je het woord “Qi” tegen. Volgens Wikipedia is de betekenis van dat woord: “levenskracht, vitale energie of spirituele energie die deel uitmaakt van alles wat bestaat”. De Chinezen hebben al duizenden jaren geleden de acupunctuur ontdekt. Daarbij wordt er vanuit gegaan dat het menselijk lichaam bestaat uit meridianen. Deze zorgen ervoor dat de levensenergie naar alle organen en cellen wordt gebracht.
Ik ben zelf aanhanger van de stelling dat de aarde ook een lichaam is, dat meridianen heeft, die leylijnen genoemd worden. Op deze lijnen bevinden zich knooppunte die de energie van de aarde reguleren. Energie van leylijnen komt van de directe omgeving van onze planeet. Daar waar deze de aarde binnenstroomt, ontstaan knooppunten (leylijncentra).Leylijnen verbinden deze met elkaar.
De mensheid wordt van oudsher al aangetrokken tot deze krachtplaatsen. Ze lijken iets magisch te hebben dat rationeel niet is te verklaren. Men voelde door de eeuwen heen dat deze plekken, bezinning, verstilling, inspiratie en troost konden geven. Je kunt je letterlijk wat lichter en stiller door gaan voelen. Het is daarom niet zo gek dat mensen juist op die krachtplekken bijzondere gebouwen hebben neergezet zoals kerken, kapellen, kloosters, kastelen, hunebedden, stadspoorten, menhirs, pira-mides, enzovoorts.
Zo loopt er een leylijn van de Zuiderkerk naar het Rembrandthuis. En een andere leylijn van het Rembrandthuis via de Mozes en Aäronkerk (waarin de gemeenschap van Sant’Egidio zit) naar de Portugese Synagoge (zie kaartje). Voor meer informatie zie bladzijde 328 van het boek van drs. Sietse van der Tuin “Fysica van de Heiligheid”. Zie wandeling
